|
|
H.
Avni Öztopçu
|
|
ELEŞTİRİ
|
|
ana
sayfa
+
home
|
|
|
H. Avni Öztopçu'nun "UZAM YOLU",
Muammer Öner;
Sanat Çevresi, sayı: 121 Kasım 1988 istanbul
Avni Öztopçu, ilk araştırmaları
sırasında Espas kavramı üstünde önemle durdu. Kant'ın
"Mekan dış duyarlılığın şeklidir. Mekan ve zaman aklın
her türlü deneyden önce gelen sezişlerdir. Herkes mekan ve zamanı
gördüğünü sanır. Aslında görülen şeyler mekan ve zamanın
taşıdığı şeylerdir." yargısındaki yorumuna dayanarak,
bu yorumunu biçimlendirme sorununu ele aldı. Yeni Espas anlayışını
"Soyut Espas" veya "Hayali Mekan" olarak
niteledikten sonra resim, çalışmalarını "Mekan-Işık-Obje"
kavramları bağlantısında "Kurgusal Mekan" bütünlüğüne
ulaştırmaya çalıştığını görüyoruz. Biçim elemanı olarak
açık-koyu'nun güçlü kontrastlarına öncelik verirken bu eğiliminin
gerekçesini "açık-koyu"nun geriliminden yararlanmak
istiyorum" olarak dile getiriyordu.
1985 Büyük Oylum
İlk
çalışmalarında (1985), "karanlık" olarak nitelediği
siyah ile "ışık" ve "aydınlık" olarak
nitelediği beyazı ana gereçler olarak ele alıyordu. Koyu alanlar
içine yerleştirdiği mekanik yapıdaki nesnelerin beyaz-gri
derecelenmelerle sağladığı ışıklı kristal parlaklıkları
ile, amorf motifleri içeren düzlemlerin diyagonal konumlarının
da katılımıyla meydana getirdigi katmanlı kotrasların geometrik
kurgusal bütünlügünü, bağlantılı hareket, tekrar ve
doku ögeleriyle pekiştimeye çalışıtıgını görüyoruz.
Daha sonraki çalışmalarında
ise (1986) başlangıçtaki hareket kontrastları, yerini yatay ve
dikey kontrastlara bırakırken, kontrast biçimler (Amorf-Kristal)
terkedilip yerine mekanik nesnelerin geometrik düzlemlerini oluşturan
ritmik öğelere yer veriliyor (İki Pencere'de).
1986
Meşale
Gri-beyaz derecelenmelerinin de
renk derecelenmelerine dönüşmesinin yanı sıra "Travers
Espas" oluştuma çabasının "Volumetrik" yönü,
saklı tutularak "Planimetrik Espas"a geçme eğilimi
kendini gösteriyor (Yapraklar'da).
1986
Yapraklar
Bu devrede ritmik tekrar öğeleri
ise mekanik yapısını sürdürerek yer ve rolünü aramaya devam
ediyor.
Avni Öztopçu'daki bu değişimin nedeninin, resminde giderek önem
kazanan "renk" ve "motif" eğilimiyle yakından
ilgili olduğunu görmek çok güç olmasa gerek. Gerçekten de,
sonraki çalışmalarında (1987) bu iki öğe, resminin temel yapısını
oluşturduğunu görüyoruz. İlk çalışmalarında açık-koyu
(siyah-beyaz) kontrasına yüklediği işlevin, sonraki çalışmalarında
renk kotrasına yüklendiğini görüyoruz (Tütün Çiçeği).
Siyah-beyaz kontrast tutkusu ise grileşerek, bütünleyici alan ve
geçişlere dönüşmüş olarak resmindeki yerini alıyor.
1987
Tütün Çiçeği
Mekanik süslemeler, organik doku
örgüleri, (Sarmaşık, Çiçekli Sütun v.b.) olarak kendini gösterirken,
Espas anlayışı bu yaklaşımın kaçınılmaz sonucu olarak
"Planimetrik" yapıda karar kılmış oldu.
Üç yıl önce Kant'ın üstündeki "yıldızlı gök yüzünden" kalkan Avni
Öztopçu, şimdi, "mavili-yeşilli" ve "çiçekli" bir "geçit" de
bulunuyor.
Muammer ÖNER; H. Avni Öztopçu'nun
"Uzam Yolu", Sanat Çevresi, Sayı: 121 Kasım 1988 İstanbul
|
bakınız
>>>> "kurgusal
mekan"
1989
|
500 TÜRK SANATÇISI / PLASTİK SANATLAR
Ayla Ersoy
Altın Kitaplar Yayınevi, Kasım 2004 istanbul
İçerikten çok biçimin önem taşıdığı geometrik non figüratif
çalışmalarından birisi (>>>
Gezgin Tr.)
Soyut bir mekanda kolaj etkisi veren renkli geometrik
şekillerin iç içe, üst üste gelerek oluşturduğu bir
kompozisyon. Tamamen kurgusal bir biçimlendirmenin ürünü,
açık-koyu zıtlıkları, yatay-dikey çizgiler oluşumlar ve düz
boyama yöntemiyle hiçbir nesneye benzetilemeyen görüntü,
mekanik çağrışımlar yaptırıyor. Formların yukarı doğru
yükselişiyle renkler ve formlar arasında yaratılan
zıtlıkların uyumu, mekan-ışık-nesne üçgeni bağlamında
kurgusal çözümler yaratarak özgün bir yapıta dönüşüyor.
|
GENÇ SANATÇILAR SERGİSİ
Abdülkadir Günyaz
Etibank Sanat Galerisi
Katalogu, Mayıs 1993 istanbul
Grafik öğelere
yakınlık gösteren şematik, çizgici bir tavır sergilerken
kendine özgü bir resim dili oluşturma çabasını sürdürüyor.
|
GÜNÜMÜZ TÜRK
RESİM SANATI
Ayla Ersoy
Bilim Sanat Galerisi Yayınları, 1998 istanbul
Soyut bir espasta mekan ışık nesne kavramları bağlantısını
siyah-beyaz, açık koyu kontrastlarla vermeye çalışırken,
açık-koyunun yarattığı gerilimden de yararlanmaktadır.
Geometrik kurgusal koyu alanlar içine mekanik nesneleri
yerleştirmekte ve bu nesnelerin ışıklığı parlaklığı
geometrik kurguya bağlı hareketlerin tekrarı ile bütünlük
sağlamaktadır. Yatay ve dikey yönlenmeler ve ritmik
düzenlenmiş nesnelerle kompozisyonlar oluşturmaktadır. Son
çalışmalarda renge daha fazla yer vermekte ve bazı organik
nesneler motif olarak geometrik öğelerin yanında doku
örgüleri olarak kendilerini göstermektedir. (>>>
kitaptaki resim "Bileşim")
|
MEKTUPLAR
düşünceler>>>>>
|
|